Dinsdagavond om 6 uur was het dan eindelijk zo ver! De auto stond op de trailer en de bus was ingeladen. We waren klaar om te vertrekken naar Nürburg!
Na een rit van bijna 3 uur kwamen we vlak voor 9uur aan op de paddock na een goede telefonische begeleiding van Nynke. Toen snel de auto van de trailer af gereden en in de pitbox gezet. Daarna even wat met iedereen staan kletsen waarna het al snel tijd werd om het hotel op te zoeken.
De volgende morgen ging de wekker redelijk vroeg, we moesten namelijk om 6 uur op het circuit zijn, dus het ontbijt werd besteld voor half 6, dus dat betekend al snel dat we rond 5 uur op moesten... Maargoed, dat hadden we er natuurlijk wel voor over!
Toen we om 6 uur op de paddock arriveerden was het daar donker koud en nat. Niet echt ideale omstandigheden voor een circuitdag, en de vooruitzichten waren al niet veel beter. Tot mijn grote verbazing kwam Ben al om 7 uur de pitbox binnen lopen! Dat kwam wel goed uit want nu kon hij mooi even helpen om de slicks te verruilen voor de straatbanden. Het regende inmiddels dus dan zijn straatbanden iets beter dan slicks...
Om half 8 was de rijdersbriefing en om 8uur ging de baan open. Roy was nog druk bezig met inschrijven dus besloten Ben en ik maar dat ik het eerste deel van de baanverkenning zou doen.
Dus maar voorzichtig de baan opgegaan om daar al snel te merken dat er totaal geen grip was. Dus maar even erg rustig aangedaan en na een paar rondjes weer naar binnen gegaan om Roy ook even de kans te geven om in de baanverkenning sessie te rijden.
Helaas werd het weer er nog niet beter op, het werd juist eerder slechter.
Toen de baanverkenning afgelopen was kwam Roy weer naar binnen en werd er na kort overleg besloten om de straatbanden nog maar even onder de auto te laten. Het was immers nog steeds droog op de baan en we mochten pas over een dik half uur weer de baan op.
Helaas leek het niet echt op te klaren, dus de volgende sessie ging ik weer de baan op met nog steeds de straatbandjes er onder. Erik, die samen met marjolyn ondertussen ook aangekomen was, reed voor de eerste keer mee. Na een rondje of 3 was de baan toch wel redelijk droog geworden dus besloot ik de pits in te gaan om de slicks te monteren. Toen de auto binnen op de krik stond was het weer helaas al weer omgeslagen... het was aan het regenen! En ook niet zo'n klein beetje, maar gewoon hard!
Dus toch maar de straatbanden laten liggen en Roy met Marjolyn als passagier naar buiten gestuurd toen de ergste regen voorbij was. Gelukkig begon toen de baan weer behoorlijk op te drogen en konden de slicks gemonteerd worden. Toen kon het feest dus beginnen!!!
Nu konden de remmen en het onderstel pas goed op de proef gesteld worden! De remmen hadden hun vuurdoop op Spa gehad maar daar kwamen ze niet ze erg uit de verf. Maar op de F1 strecke en in combinatie met het nieuwe onderstel deden ze hun werk uitstekend! De eerste rondjes moeten ze duidelijk opwarmen maar daarna remmen ze ongelovelijk goed! En ook altijd, ik heb totaal niets van fading gemerkt. Ik denk zelfs dat ik de remmen nog niet volledig benut heb, bij sommige bochten had ik regelmatig asfalt over. Ik moest er duidelijk nog aan wennen.
Het onderstel deed z'n werk ook uitstekend! Ik had verwacht dat de auto lastiger te besturen zou zijn doordat het zoveel stugger is dan wat we gewend waren. Maar niets ins minder waar. De auto is nu veel beter in de bocht te plaatsen en ondanks het ontbreken van een sper kan het gas er veel eerder op! Dat was dus tegen mijn verwachtingen in, maar het is wel fijn! De balans is ook veel beter geworden, die is heel mooi neutraal. Pas na een kwartiertje rijden begint de auto over de voorwielen weg te glijden. Hoe dat komt weten we nog niet, maar het is niet zo dat het problematisch is. Kortom, Poging 2 heeft een ware transformatie ondergaan!
De rest van de dag hebben we gewoon erg lekker door kunnen rijden en begonnen we het circuit ook steeds beter te kennen. Bepaalde delen gingen aan het eind van de dag echt heel erg veel harder dan in het begin. Erg leuk om te merken.
Rond 5uur, half 6 stopte Roy met de laatste stint en werd het tijd om de boel weer in te pakken. De straatwielen gingen weer onder de auto en hij mocht de trailer weer op. Na 6 uur vertrok de hele karavaan van Dik, Rudy, Geert, Arno, Dennis en wij weer terug richting Nederland. Bij Cuijk stopte we voor de laatste keer om nog even met z'n allen wat te eten. Uiteindelijk waren we pas weer laat thuis en toen moest de boel nog uitgepakt en uitgeladen worden. Maar dat deerde niet, we konden terugkijken op een ontzettende gave circuitdag!
Dus bij deze wil ik het bestuurd van de BDC nog een keer bedanken.
Dik, Geert, Arno en Nynke, heel erg bedankt!!!
